Namiętna pochwała czytania - książka o milości do książek i do świata baśniowej ułudy, który rodzi się z lektury. Drugi tom atramentowej trylogii Cornelii Funke (dla czytelników od lat 10 wzwyż). Jakkolwiek powieść powstała (zapewne) w komputerze, autorka każe nam wierzyć, że pisała ją wodząc gęsim piórem po sztywnych kartach czerpanego papieru, a my z ochotą dajemy jej wiarę.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Dagmara tymczasem, niczego nie podejrzewając, pojechała do Schönau. Po drodze zatopiła się w myślach i rozważaniach nad swoim nieszczęściem. Z rozpaczą musiała przyznać, że Ralf traktuje ją z coraz większą obcością. Gotowa była krzyczeć, błagać go, zatrzymać, ale gdy spojrzała na jego obojętną minę, opanowywał ją strach i nie pozwalał powiedzieć, jak bardzo jej serce tęskni za nim, jak się do niego wyrywa. Przerażona zadawała sobie teraz pytanie, czy nie jest już za późno. Czy on już nie wyrzucił jej z serca i myśli.Co powinna zrobić? Spytać, czy już jej nie kocha?Na samą myśl krew napłynęła jej do głowy. Żebrać o miłość? Nie! Jest na to zbyt dumna!
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Basia Meder - Polka mieszkająca w Australii. Z wykształcenia inżynier mechanik oraz informatyk. Pamięta początki polskiej informatyki, ma za sobą 16 lat pracy, jako informatyk w Polsce i tyle samo w Australii, dokąd wyjechała w 1981 roku. Nie zwraca uwagi na swój emerytalny wiek - odbyła roczną podróż dookoła świata, drugą roczną podróż po Afryce, przemierzyła też kontynent australijski wszerz i wzdłuż. Dotychczas poznała około osiemdziesiąt krajów. Ostatnio osiedliła się w podzwrotnikowym miasteczku na wybrzeżu wschodniej Australii. Współpracowała ze Steve`em Parishem, legendą wśród australijskich fotografów przyrody. Na zdjęciach zamieszczonych w tej książce widać, że nauki mistrza nie poszły w las. W marcu 2002 babcia Basia, objuczona ogromnym plecakiem i aparatami fotograficznymi, rozpoczęła samotną wędrówkę z południa na północ kontynentu afrykańskiego. W ciągu trzynastu miesięcy odwiedziła dwadzieścia krajów: w Mozambiku trafiła na rewoltę, w Malawi przeżyła malarię, Lesoto zadziwiło ją śniegiem. Ta podróż to pomysł na emeryturę. Po drodze babcia pisała książkę. Przeczytałem ją z zainteresowaniem i postanowiłem wydać, ale książka, choć ciekawa, była zbyt gruba - 650 stron w jednym kawałku, czyli dwa kilo papieru. Kto będzie chciał to nosić? Kto zdecyduje się zabrać do pociągu? Dlatego podzieliłem tę książkę na dwie: ,,Babcia w Afryce" poprowadzi czytelnika z RPA do Malawi, natomiast "Babcia w pustyni i w puszczy" poprowadzi dalej. [Wojciech Cejrowski]
